vrijwilligerswerk

Gisterenavond de groep uitgezwaaid, wel een gek gevoel is toch in de 3 weken een soort familie geworden, we hopen dat ze een goede vlucht hebben gehad. Vandaag vroeg wakker in New Tulburgh hotel, omdat we zouden worden opgehaald door Tinus, die ons naar het vrijwilligerswerk zou brengen. Hotel was erg goed, mooie kamers, en goed eten, alleen personeel, daar was “iets” mee, ik had het gevoel weer op mijn werk te zijn, leek een soort leerplek of sociale werkplaats.

We werden opgehaald en de koffers werden naar de nieuwe accommodatie gebracht, een bed & breakfast, naar “Sweet Olive” in Sea Point, heel artistiekerigs, maar prachtig, met een zwembad, hier kunnen we het wel even volhouden. Daarna door gereden naar Houtbaai midden in een township en daar is een opvanghuis voor kinderen (jongste 1,5 jaar, en de oudste 6 jaar), de meeste hebben aids en zijn wees. Of als ze wel nog een ouder hebben zitten die aan de Christal Meth. Vaak worden ze opgevangen door oma of een ander familielid. Ze krijgen hier tenminste één maaltijd per dag, het ging ons wel aan het hart. Zij zelf, stralen, dansen en lachen en met de rolstoel spelen, op een gegeven moment had ik wel 8 kinderen op of aan de rolstoel hangen, leek een beetje op zo’n overvolle trein in India. Veel liedjes gezongen en gevoetbald en rondjes gereden met steeds weer een ander op schoot. Voor dat de maaltijd begint, bidden en de heer danken voor het voedsel, en daarna heel gestructureerd in een kring op de grond zitten, zelf lepels pakken, eten, mandarijntje pakken, zelf schillen, daarna de schillen in de prullenbak gooien en de lepels in een bak in de keuken. Dit deden ze allemaal uit zich zelf, Klaas en ik stonden ervan te kijken. Daarna weer spelen, en ravotten. Uiteindelijk kwam Mozes de jongste bij me, en hij viel zo in slaap in mijn armen, heel vertederend.

We zagen dat ze niet veel hadden om mee te spelen, een kapotte vrachtauto en een lekke bal, daar gaan we verandering in brengen. Toen we weer werden opgehaald, en ik moet eerlijk zeggen we waren kapot, maar wel voldaan, naar de supermarkt gegaan en wat speelgoed gekocht, nemen we morgen mee. Ze vroegen aan Klaas of hij de deuren kon repareren en er was iets met de wc, maar geen gereedschap natuurlijk, die gaan we zo ook nog halen, we zitten vlakbij een soort plaatselijke praxis, dan hebben ze ook wat schroevendraaiers en hamers enz. voor de volgende reparatie. Ik kijk al uit naar morgen.